Terugblik op mijn theatershow: Eva zoekt Adem

Vrijdag 11 april 2025 – een dag die als een ademtocht door mijn ziel ging. De première van mijn eerste eigen  theatershow Eva zoekt Adem was geen gewone voorstelling. Het was een ritueel. Een loslaten. Een her-inneren. En ik stond daar. Alleen, in mijn kracht. Mét vleugels.

Ademen in het licht van wie ik werkelijk ben

Wat begon met een sprankelend idee werd werkelijkheid in een volle zaal, waar ik mijn verhaal mocht delen: rauw, eerlijk, dansend, zelfs zingend – met ruimte voor magie én voor adem.

Een spacepak, een koffer, een missie

Ik opende de show in mijn blauwe spacesuit uit 2075. Want zo voelde het: alsof ik geland was op aarde, met een missie die ik me vaag herinnerde. Uit mijn koffer kwamen herinneringen, symbolen, verhalen. Over mijn geboorte via een spoedkeizersnede. Over het gevoel niet helemaal te landen. Over mijn zoektocht naar adem – naar ruimte, rust, vrijheid.

Bloemen, een alien en een flashmob

Na afloop ontving ik bloemen en… een alien! Het perfecte symbool van hoe anders ik me altijd heb gevoeld. En als kers op de taart kwam het Rockkoor, waar ik zelf in zing, het publiek verrassen met een heuse flashmob. Op het podium. Dit was zó passend!

En een uur voor aanvang, alsof het universum zijn zegen gaf, gebeurde er iets wonderlijks:

📱 Mijn telefoon veranderde vanzelf van achtergrond – precies op dat moment verschenen de rozen van de kist van mijn moeder op mijn scherm.

En later, toen ik mijn spullen in de achterbak van mijn auto zette, brak de passpiegel. De spiegel die ik al zeker 30 jaar heb! Symbolisch. Alsof het oude beeld van mezelf nu écht losgelaten mocht worden.

In het gastenboek stonden de mooiste woorden: hoe mijn verhaal raakte, hoe mensen zich herkend voelden, hoe bevrijdend het was om deze show bij te wonen. Ik heb alles verzameld je kunt ze hier lezen. 

Lieve Eva,
Wat bijzonder, krachtig en fantastisch dat je gewoon je eigen theatershow rockt!
Je bent trots op je veelzijdigheid – een prachtige paradijsvogel, alleskunner en manifestator.
Deze kun je weer in je zak steken.
Dankjewel voor de onvergetelijke avond, en hopelijk volgen er meer.
Veel liefs en knuffels,
Marion

Wat deze theatershow mij heeft geleerd

Het maken van deze show was niet zomaar een project. Het was een innerlijke reis. Dit zijn vijf dingen die ik onderweg heb geleerd:

🌟 Je kwetsbaarheid is je kracht.

Door alles te laten zien – ook de rauwe stukken – ontstond juist verbinding.

🌟 Niet alles hoeft perfect te zijn.

De spiegel brak, de beamer haperde, ik was mijn vleugels kwijt, maar de magie zat in het moment. Juist daarin.

🌟 Adem is de sleutel tot alles.

Wanneer ik durfde te ademen, kon ik landen. In mezelf. In het nu.

🌟 Je hoeft het niet alleen te doen.

Mijn team, het Rockkoor, het publiek – ze droegen me. Samen maakten we deze avond magisch!

🌟 Mijn moeder is er nog steeds.

In de rozen, in het licht, in de liefde die voelbaar was. Ze leefde mee, op haar eigen manier.

Hé Eva,
Wat een geweldige show was dit!!!
Ik zou het je nooit nagedaan hebben – nog voor geen goud.
Alle, alle, alle lof!
We zijn er met het Eindhovense Rockkoor allemaal voor je.
Die adem die we zoeken, zoeken we allemaal – in de ene vorm of de andere.
We hebben allemaal steunpilaren nodig, maar ook de vrijheid van adem.
Renze & Annika

En nu?!

Ik ben aan het bekijken hoe ik hier een vervolg aan wil geven.In mijn boek ‘Dansen tussen Vuur & Water’ (november 2025) lees je het verhaal achter deze show, mijn complete leven én meer over mijn reis naar vrijheid en zelfliefde.

Wil je op de hoogte blijven van mijn volgende shows, mijn boek en workshops? Schrijf je dan in voor mijn wekelijkse e-mail updates via mijn nieuwste gratis inspiratieweek Love, Life & Lemons!

Dankwoord

Dankjewel aan iedereen die erbij was en deze theatershow mede heeft mogelijk gemaakt. Zoals vrienden Karin en Geert! Extra dank aan Richard, geluidstechnicus die zijn woonkamer-studio heeft opengesteld voor wekelijkse zangsessies, Julia de regisseur die mij de ruimte gaf om alles te laten ontstaan en Stadstheater De Boemel in Tilburg die wel openstond voor iets experimenteels.

Lieve Eva,
Eindelijk een vrouw met ballen!
Groetjes,
Gerard van Stadstheater De Boemel

En aan wie adem nodig heeft: ik zie je. Ik adem met je mee.

With love,

Eva