Noem het woord sporten en je zult direct verschillende emoties beleven en reacties krijgen. De meeste mensen hebben een haat-liefde verhouding met sporten.
Zo vinden meer mensen het leuker om naar sport te kijken dan hem zelf te beoefenen. Dat is bij mij nu net niet het geval. Ik kijk helemaal niet graag naar sport. Niet dat ik nu zelf zo sportief ben, maar sporten heb ik eigenlijk altijd wel gedaan.
Dansen, dansen, dansen
Als jong meisje van 5 ben ik ooit begonnen met Spaans Klassiek ballet compleet met kastanjetten en later Jazz Ballet. Ik heb zelfs nog een videofilmpje van een uitvoering uit die tijd op True Bleu van Madonna. Later ging ik hockeyen bij de mini’s en na 3 jaar werd het tennis. Ik kan mij ook nog een uitstapje naar basketbal herinneren, maar vanaf de middelbare school stopte ik wel met teamsporten. Dansen heb ik altijd het leukste gevonden, dus ging ik streetdance lessen volgen en later, toen ik 21 was, de opleiding om zelf les te gaan geven.
Kansarme jongeren
Ik heb jarenlang les gegeven bij verschillende fitnessclubs. Bijna 15 jaar geleden deed ik de Aerobics opleiding en begon ik met lesgeven bij jongerencentrum Dynamo in Eindhoven. Ik weet nog goed dat er een keer een fotograaf van het Eindhovens Dagblad kwam om een foto te maken tijdens een van mijn lessen. Dit waren overigens lessen van 1,5 uur, zonder headset. Hoe kreeg ik ze gevuld! Later die week wees mijn collega mij op de foto in de krant waar met grote letters onder stond: Kansarme jongeren kunnen sporten bij Dynamo. Heel grappig, ik had immers naast het lesgeven ook een fulltime baan als assistent bedrijfsleider bij The Body Shop en werd nu als kansarme jongere bestempeld!
Vooral doorgaan!
Ik heb zelfs nog een keer auditie gedaan voor de Dansacademie in Tilburg. Dat was een hele ervaring, compleet met Barry Stevens in de jury leek het wel op So You Think You Can Dance. En dat dacht ik, dat ik kon dansen, maar dat viel best wel tegen met die grote groep concurrentie die veel beter was! Gelukkig zijn hier geen beelden van en ben ik niet in de war gebracht en afgeleid door iemand als Dan Karaty.
Stok achter de deur
Zeker in de periode dat ik zo’n 5 uur per week les gaf was sporten een vast onderdeel in mijn leven. Als je iemand vertelde wat je deed, dan kreeg je automatisch de reactie: “O, ja ik moet ook weer eens iets gaan doen”. Met sporten is het zo dat we allemaal weten dat het goed voor je is, maar we hebben er bijna allemaal geen zin in! Sinds ik gestopt ben met lesgeven moet ik mijzelf motiveren om te gaan sporten. Vroeger had ik een hele groep mensen die op mij stonden te wachten en kon ik het niet maken om niet te gaan omdat het zogenaamd regende, ik moe was, de hond moest uitlaten of mijn haar moest wassen.
Het sportgen
Onderzoekers van de University van California zijn er achter gekomen dat er een zogenaamd sportgen bestaat, dat ervoor zorgt dat je sporten ook leuk vindt. Dit sportgen wordt zelfs overgedragen van generatie op generatie. Het omgekeerde is blijkbaar ook van toepassing op de couch patato. In de toekomst moet het mogelijk zijn om luie mensen te behandelen met medicijnen die de genen stimuleren die er voor zorgen dat we actief worden. Blijkbaar beschikt slechts 2% van de bevolking over het sportgen. Zij zijn de echt trainingsfanaten en reageren extreem goed op trainingsprikkels en voelen zich uitstekend na het sporten.
Gewetensvraag
Stel er komt een pil op de markt die er voor zorgt dat je slank wordt of voor de mannen onder ons, juist gespierd wordt. Je zou geen dag meer hoeven te sporten om dit resultaat te behouden. Zou je deze dan nemen?
