‘Eva van Zeeland, jouw naam klinkt als een heldin uit een maritiem avontuur,’ zegt hij.
Met "Zeeland" in je naam ben ik praktisch voorbestemd om een connectie met de zee te hebben, denk ik vervolgens.
‘Misschien ben ik wel die ontdekkingsreiziger van onbekende wateren, de kapitein van mijn eigen schip op de woeste zee van het leven,’ grap ik.
Hij vervolgt: ‘Laten we eerlijk zijn, met een naam als Eva van Zeeland zou het bijna teleurstellend zijn als je niet minstens één keer geprobeerd hebt om met dolfijnen te praten of je geluk te beproeven op een surfplank.’
Met dolfijnen zwemmen heb ik inderdaad nog niet gedaan, flitst door mijn gedachten en ik zeg: ‘Golfsurfen doe ik ieder jaar, geweldig is dat.’
Hij lacht en zegt: ‘Ze zeggen wel eens "je draagt je hart op je mouw," maar jij, Eva, draagt de zee in je naam’!
‘Toen je mij net jouw visitekaartje gaf dacht ik dat je mij uitnodigde voor een zeiltocht in plaats van een koffiedate’, grapt hij verder.
Ik hou van zijn humor en zie een twinkeling in zijn donkerbruine ogen van plezier. Wat een leuke man, denk ik.
‘Maar even serieus’, gaat hij verder. ‘Jouw naam draagt een frisheid met zich mee, een belofte van avontuur en openheid, net als de zee zelf. Eva van Zeeland klinkt als iemand die niet bang is om tegen de stroom in te zwemmen en iemand die zelf aan het roer van haar eigen schip staat’.
Het valt mij op hoe goed deze, voor mij tot nu toe onbekende man, mij lijkt te kennen. Hij beschrijft mij precies zoals ik ben! Ik ben onder de indruk en verdrink bijna in de diepte van zijn ogen. Hij raakt mij in mijn ziel.
‘En met wie heb ik het genoegen’, glimlach ik vrolijk. ‘Wat onthult jouw naam’, vraag ik plagend.
Hij steekt zijn hand in de binnenzak van zijn colbertjas. Hij draagt een mooi licht bruin, camel kleurig, pak, zonder stropdas en zijn blouse staat boven een beetje open. Hij is een stuk groter dan ik ben. En ik draag vandaag best hoge hakken!
Over een uur ga ik mijn verhaal delen op het podium. Ik ben uitgenodigd om te spreken tijdens een businessevent in Utrecht.
‘Alsjeblieft,’ zegt hij en overhandigt mij zijn visitekaartje. Nog voordat ik het kaartje goed heb kunnen lezen hoor ik iemand roepen: ‘Eva! Eva van Zeeland!’
Ik draai mij om en zie een vrouw enthousiast op mij afkomen.
‘Wat leuk dat ik jou hier zie,’ zegt ze enthousiast.
‘Ik heb je altijd al eens willen ontmoeten, wat leuk.’
De leuke man met wie ik net nog stond te praten geeft haar de ruimte en geeft mij een goedkeurende knipoog. Ik voel een kriebel in mijn buik.
‘Ik spreek je straks wel weer,’ zeg ik snel.
‘Ik kijk zo uit naar je presentatie Eva,’ zegt de vrouw blij.
Met een wazig blik kijk ik haar aan. ‘Oh, uh, ja,’ stamel ik en stop het visitekaartje in mijn tas.
~ Dit was een fictief verhaal dat nog moet plaatsvinden. ~
Volg de geboorte van mijn boek
2024 is het jaar van mijn boek! Al langer ben ik zwanger van het idee, maar dit jaar gaat het er echt van komen. Ik volg de methode van Blog tot Boek van Irene van Gent om het verhaal van mijn leven te schrijven. Mijn doel is om dit in drie maanden te doen. Dit betekent dat mijn boek al in mei 2024 af kan zijn. Wil je mijn proces van blogs tot boek volgen, dan nodig ik je uit om mijn blogs te lezen. Drie maanden lang deel ik elke vrijdag om 20:00 uur een nieuw blog. Je vindt ze op deze pagina. Je kunt mijn blogs ook wekelijks ontvangen per e-mail. Zo mis je geen enkel verhaal en breng ik je ook als eerste op de hoogte van de verschijning van mijn boek!
